Obiekty sakralne

Za najważniejszy zabytek Grodziska Wielkopolskiego uważa się kościół św. Jadwigi, który jest zwany potocznie Farą. Ten położony nieco na zachód od ratusza miejskiego obiekt stanowi również jedno z najbardziej oryginalnych dzieł architektury XVII w. na obszarze Wielkopolski. Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z początku XV w., choć istnieją przypuszczenia, że do założenia parafii doszło po 1267 r. Pierwotnie budowla cechowała się stylem gotyckim, dopiero w XVIII w. przebudowana przez włoskiego architekta Krzysztofa Bonadurę Starszego w stylu manierystycznym. Wyposażenie świątyni jest w większości w stylu barokowym. Wewnątrz w prawej kaplicy znajduje się ołtarz w stylu rokoko z cennym obrazem Matki Boskiej Różańcowej, autorstwa Bartłomieja Strobla. Nad kopułą kościoła będącego siedzibą parafii Św. Jadwigi Śląskiej wznosi się blaszana figura św. Floriana.

Pośrodku grodziskiego Placu Powstańców Wielkopolskich znajduje się kościół poewangelicki. Ten widoczny z całej długości ul. Szerokiej kościół w stylu neogotyckim, został został oddany do użytku w 1905 r. Od połowy lat 50 XX w. jest kościołem katolickim, siedzibą parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa. Kościół charakteryzuje czerwona cegła z kamiennym cokołem oraz dużą częścią fasady, w którą została wtopiona wieża. Na dole kwadratowa, wyżej ośmioboczna wraz z dzwonnicą i zegarem. Nad wejściem do budynku znajduje się efektowna mozaika z postacią Jezusa Chrystusa, a pod nią umieszczony jest drewniany fryz ze scenami z jego życia. Okna kościoła zdobią się witraże z lat 80 XX w.

Przy ul. Rakoniewickiej znajduje się drewniany kościół pod wezwaniem Św. Ducha. Świątynia wzniesiona została w 1663 r. na miejscu kaplicy z 1426 r. Budowla charakteryzuje się konstrukcją zrębową, która jest zewnątrz oszalowana. Kościół Św. Ducha w Grodzisku Wlkp. posiada od południowej dwukondygnacyjną wieżę o konstrukcji słupowej z kruchtą w przyziemiu, która jest zwieńczone w górze dachem namiotowym, pokrytym blachą. Wnętrze świątyni cechuje się polichromią rokokową oraz ołtarzami i obrazami z XVII-XVIII w.

Przy rondzie ks. Tuszyńskiego znajduje się barokowy kościół pobernardyński zwany potocznie klasztorem. Szczyt świątyni oraz dwukondygnacyjny hełm wieży pochodzą z lat 30 XVII w. Wewnątrz świątyni znajdują się ołtarze z obrazami malarzy zakonnych. Na głównym ołtarzu widnieje obraz z XVI w., który przedstawia Adorację Imienia Jezusa przez króla Jana Kazimierza, świętych i dostojników. Od ok 1830 r., klasztor jest kościołem filialnym parafii Św Jadwigi.